6 Ιουλίου – 8 Aυγούστου 2019
SOME LETTERS
Eric Baudelaire
Το Τhe Island Club, σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού, παρουσιάζει την έκθεση Some Letters του Eric Baudelaire. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί σε δύο μέρη, και περιλαμβάνει μία κινηματογραφική προβολή και τρία έργα γραπτής αλληλογραφίας.
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: The Island Club, 6 Ιουλίου – 8 Αυγούστου 2019
Προς την Αξιότιμη Βαρόνη Thatcher
Αγαπητή Βαρόνη,
Πληροφορήθηκα προσφάτως ότι, κατόπιν της ανάληψης του αξιώματός σας στον αριθμό 10 της Downing Street, συντάξατε τέσσερα χειρόγραφα γράμματα εσχάτης ανάγκης. Τα εν λόγω γράμματα διατηρούνται εντός διπλών θησαυροφυλακίων στα πυρηνικά υποβρύχια της Βρετανίας, και περιέχουν οδηγίες προς τους πλοιάρχους για την περίπτωση που εσείς, μαζί με την πλειονότητα των συμπατριωτών σας, αφανιστείτε σε πυρηνική επίθεση κατά του Ηνωμένου Βασιλείου. … Απευθύνομαι σε εσάς με κάθε σεβασμό και σοβαρότητα, ζητώντας να μου πείτε το περιεχόμενο των τεσσάρων αόρατων γραμμάτων σας. …
Με εκτίμηση,
Eric Baudelaire
Όταν δεν κάνει ταινίες, ο Eric Baudelaire γράφει γράμματα. Το Φεβρουάριο του 2011, όταν του ανατέθηκε η δημιουργία ενός δημόσιου μνημείου, ο Baudelaire απέστειλε την παραπάνω επιστολή στη Margaret Thatcher, την οποία στη συνέχεια απηύθυνε και στους John Major, Tony Blair, Gordon Brown, David Cameron, και Theresa May. Με την επιστολή ζητούσε πληροφορίες για το περιεχόμενο των απόρρητων “γραμμάτων εσχάτης ανάγκης”: γράμματα προς τους κυβερνήτες των πυρηνικών υποβρυχίων του Βασιλικού Στρατού, που φημολογείται ότι συντάσσει κάθε Βρετανός πρωθυπουργός μετά την ανάληψη του αξιώματός του, και τα οποία περιέχουν οδηγίες για τη χρήση των στρατηγικών όπλων της Αγγλίας σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής. Οι απαντήσεις των πρωθυπουργών, μαζί με τις αιτητικές επιστολές του Baudelaire, αποτελούν το έργο Ante-Memorial (2011 κ.ε.). Το έργο συνιστά ένα δημόσιο γλυπτό, το οποίο αναθεωρεί και αντιστρέφει την έννοια του “μνημείου”, καθώς, αντί να χαράσσεται από μάρμαρο, παίρνει τη μορφή αλληλογραφίας, και αντί να τιμά ένα ιστορικό γεγονός, εγείρεται ως αναφορά σε μια τραγωδία πριν τη διεξαγωγή της, με την ελπίδα πως αυτή δεν θα συμβεί ποτέ.
Αγαπητέ Κύριε / Αγαπητή Κυρία,
Φεύγετε από την Ευρώπη, αλλά πού πάτε;
Με εκτίμηση,
Eric Baudelaire
Όταν η Βρετανία ψήφισε υπέρ της αποχώρησής της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Eric Baudelaire απέστειλε την παραπάνω επιστολή προς τα 650 μέλη της Βουλής των Κοινοτήτων και τα 800 μέλη της Βουλής των Λόρδων. Οι απαντήσεις τους αποτελούν το έργο Where are you going? (2018 κ.ε.), που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο The Island Club. Η εγκατάσταση του έργου θα πραγματοποιηθεί σταδιακά: μια νέα επιστολή θα αναρτάται καθημερινά μέχρι την ολοκλήρωση της έκθεσης.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Κέντρο Ευαγόρα Λανίτη, 1 – 8 Αυγούστου 2019
Κατόπιν της απόσχισής της από τη Γεωργία το 1993, η Αμπχαζία, μια επικράτεια στον Καύκασο, αντιμετωπίζει το εξής παράδοξο: αν και είναι πλέον μια ανεξάρτητη Δημοκρατία με δικά της σύνορα, κυβέρνηση, σημαία και γλώσσα, αναγνωρίζεται ως κράτος μόνο από τη Ρωσία, τη Συρία, τη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα και το Ναουρού. Δεδομένης της αμφίβολης υπόστασής της, η Αμπχαζία εμπνέει πάσης φύσεως ερωτήματα. Ποια είναι τα κριτήρια για την ύπαρξη ενός κράτους; Η έννοια του “κράτους” βασίζεται στην ένταξη ή στον αποκλεισμό; Πώς συστήνεται ένα νέο κράτος; Το έργο Those that arrived and some that were lost (2014) διερευνά αυτούς τους προβληματισμούς μέσω της προσωπικής αλληλογραφίας του Eric Baudelaire με τον Maxim Gvinjia, πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Αμπχαζίας.
H αλληλογραφία του Baudelaire με τον Gvinjia βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο της κινηματογραφικής προβολής Letters to Max (2014). Καθώς ο Gvinjia ηχογραφεί της απαντήσεις του στα γράμματα του Eric, καθημερινές εικόνες της Αμπχαζίας δημιουργούν μία αίσθηση ποιητικής μελαγχολίας, που αντανακλά την ευθραυστότητα και ασάφεια της κατάστασής της.
O Eric Baudelaire (Γαλλία, 1973) ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, αλλά καθιερώθηκε ως εικαστικός καλλιτέχνης και κινηματογραφιστής. Η δουλειά του έχει ως βάση την έρευνα και ενσωματώνει φωτογραφία, χαρακτική και βίντεο. Με τις ταινίες του Also Known as Jihadi (2017), Letters to Max (2014), The Ugly One (2013) και The Anabasis of May and Fusako Shigenobu, Masao Adachi and 27 Years Without Images (2011) έχει συμμετάσχει σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ (Λοκάρνο, Τορόντο, Νέα Υόρκη, Μασσαλία, Ρότερνταμ κ.α.). Όταν παρουσιάζονται σε εκθέσεις, οι ταινίες του συνοδεύονται από παραστάσεις, εκδόσεις και δημόσια προγράμματα, όπως το APRÈS στο Centre Pompidou στο Παρίσι (2017), και το Τhe Secession Sessions, που ταξίδεψε στο Berkeley Art Museum (2015), στο Sharjah Biennial 12 (2015), στο Bétonsalon στο Παρίσι (2014), και στο Bergen Kunsthall (2014).
Στις σημαντικότερες ατομικές του εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι εξής: Witte de With, Ρόττερνταμ (2017), Fridericianum, Κάσελ (2014), Beirut Art Center (2013), Gasworks, Λονδίνο (2012), Hammer Museum, Λος Άντζελες (2010). Έχει συμμετάσχει στη Whitney Biennale 2017, στη Yokohama Triennale 2014, στο Mediacity Seoul 2014, και στη Taipei Biennal 2012.
* Στο πλαίσιο του Διεθνoύς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού, το The Island Club παρουσιάζει επίσης το πρόγραμμα προβολών The Sun Panics. Το πρόγραμμα, που αποτελείται από ταινίες μικρού μήκους, αποδίδει φόρο τιμής στο έργο της πρωτοπόρου σκηνοθέτριας, σεναριογράφου, ηθοποιού και φωτογράφου Agnès Varda (1951-2019). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των εξής καλλιτεχνών: Agnès Varda, Andrés Baron, Ulu Braun, Junyuan Feng, Jaakko Pallasvuο. Επιλογή ταινιών Ντενίζ Αραούζου.