18 Δεκεμβρίου – 26 Ιανουαρίου 2019
FALL FRUM GRACE, MISS PIPI’S BLUE TALE
Kara Walker

Το The Island Club βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει το βίντεο της Κara Walker, με τίτλο
Fall Frum Grace, Miss Pipi’s Blue Tale.

Aπο τη δεκαετία του ’90 και έπειτα, η Kara Walker έχει αναπτύξει ένα πολύμορφο σύνολο δουλειάς, που αποτελείται από διάφορα εκφραστικά μέσα, όπως σχέδιο, ζωγραφική, εγκαταστάσεις φωτός, θέατρο σκιών, γλυπτική και κείμενα. Χρησιμοποιώντας έντονες και αιχμηρές εικόνες, το έργο της θέτει υπό αμφισβήτηση τις κυρίαρχες παραδόσεις σχετικά με την αναπαράσταση της δουλείας στην Αμερική. Διερευνώντας τις νοσηρές συγγένειες μεταξύ των φυλετικών διακρίσεων, της ανισότητας των φύλων, της βίας και της υποταγής, η Kara Walker αποκαλύπτει τις ρωγμές στη σύγχρονη αποτύπωση της ταυτότητας των μαύρων και στην εξέλιξη της φυλετικής συνείδησης στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο.

To εργό Fall Frum Grace, Miss Pipi’s Blue Tale είναι ένα βίντεο θεάτρου σκιών που διαρκεί δεκαεπτά λεπτά και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2011. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις αγροτικές εκτάσεις των νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, κάπου ανάμεσα στα τέλη του 18ου αιώνα και πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, κατά την περίοδο που είναι γνωστή ως “Antebellum South” («Προπολεμικός Νότος»). Παρακολουθούμε λοιπόν την ιστορία της κυρίας Pipi, στερεότυπου χαρακτήρα μιας “Southern Belle”, δηλαδή μιας εύπορης νεαρής λευκής γυναίκας της ανώτερης κοινωνικής τάξης, και των μυστικών της συνευρέσεων με έναν μαύρο σκλάβο, που οδηγούνται σε βίαιο τέλος όταν εντοπίζονται από ένα νεαρό λευκό αγόρι. Το βίντεο επαναπραγματεύεται τα ιστορικά συμφραζόμενα των νόμων του Jim Crow, εξαιτίας των οποίων δολοφονήθηκαν αμέτρητοι μαύροι με πρόφαση τη «μυθολογία που περιβάλλει τη φύση της Νότιας λευκής γυναίκας, φερόμενη ξανά και ξανά μέσα στον στον ιστορικό χρόνο, ως μια οντότητα που πρέπει να προστατεύεται από την υπερ-σεξουαλικότητα των μαύρων ανδρών.» [1]

Συνδυάζοντας τα Delta Blues με ρυθμούς της δεκαετίας του ’70 και με ambient ήχους, η υπόκρουση του βίντεο προσδίδει επιπλέον φόρτιση στην περίπλοκη αφηγηματική δομή, που κινείται ανάμεσα στη φαντασία και τον εφιάλτη, την επιθυμία και τον θάνατο, την υπέρβαση και την απελπισία. Όπως παρατηρεί ο Kris Cohen, «η ταινία δεν προσφέρει απαντήσεις ή τακτικές, ούτε καν αναγνωρίσιμα ερωτήματα, αλλά λειτουργεί μέσω της ρητής απόφασης [της Walker] να μην ωραιοποιήσει απολύτως τίποτα, ούτε ως προς τη δική της φυλετική-ιστορική συνείδηση, ούτε ως προς αυτό που φαντάζεται πως είναι ο κόσμος». [2]

[1] Kara Walker, Dust Jackets for the Niggerati- and Supporting Dissertations, Drawings submitted
ruefully by Dr. Kara E. Walker. Sikkema Jenkins & Co, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες. 21 Aπριλίου – 4 Ιουνίου 2011.

[2] Kris Cohen, “Endurance: Kara Walker, Fall Frum Grace, Miss Pipi’s Blue Tale”, Kara Walker More & Less. Douglas F. Cooley Memorial Art Gallery, Κολέγιο Ριντ, Πόρτλαντ, Όρεγκον, Ηνωμένες Πολιτείες. 4 Σεπτεμβρίου – 18 Νοεμβρίου 2012.
Η Kara Walker γεννήθηκε στο Στόκτον (Καλιφόρνια, ΗΠΑ) το 1969 και, στην ηλικία των δεκατριών ετών, εγκαταστάθηκε στην Τζόρτζια της Ατλάντα (ΗΠΑ). Σπούδασε στο College of Art της Ατλάντα (BFA, 1991) και στο School of Design του Ρόουντ Αϊλαντ (MFA, 1994). Η έκθεσή της με τίτλο, Kara Walker: My Complement, My Enemy, My Oppressor, My Love, διοργανώθηκε από τo Walker Art Center στη Μινεάπολη (2007), πριν ταξιδέψει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Παρίσι, 2007), στο Whitney Museum of American Art (Νέα Υόρκη, 2007), στο Μουσείο Hammer (Λος Άντζελες, 2008) και στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Φορτ Γουόρθ (Τέξας, 2008). Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως το Βραβείο John D. και Catherine T. MacArthur Fellowship (1997) και το βραβείο «Καλλιτέχνες των Ηνωμένων Πολιτειών» του Eileen Harris Norton Fellowship (2008). Το 2012, η Walker έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων. Το 2015, πήρε τον τίτλο “Tepper Chair” στον τομέα Εικαστικών Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Mason Gross στο Πανεπιστήμιο Rutgers.

Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις: Kara Walker, Sprüth Magers (Βερολίνο, 2018) / Kara Walker: Harper’s Pictorial History of the Civil War (Annotated), Αμερικανικό Μουσείο Τέχνης Σμιθσόνιαν (Ουάσινγκτον, D.C, 2017) / Kara Walker: Figa, ΔΕΣΤΕ, Σφαγείο (Υδρα, 2017) / Kara Walker: Go to Hell or Atlanta, Whichever Comes First, Victoria Miro (Λονδίνο, 2015) / A Subtlety, or the Marvelous Sugar Baby, στο διυλιστήριο ζάχαρης Domino, στο Μπρούκλιν, που διοργανώθηκε από την Creative Time (Νέα Υόρκη, 2014) / Κέντρο Τεχνών Camden (Λονδίνο, 2013) / Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο (2013) / Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Κάστρο Ujazdowski, (Βαρσοβία, 2011) και Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη, 2006)/. Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: America Is Hard to See, Μουσείο Γουίτνεϊ (Nέα Υόρκη, 2015) / Remembering is Not Enough, MAXXI (Ρώμη, 2013) / 11η Μπιενάλε της Αβάνα (2012) / Μπιενάλε Βενετίας (2007) και η Μπιενάλε Whitney (1997).

Το έργο παρουσιάζεται μετά από ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας, καθώς και των Sikkema Jenkins & Co. και Sprüth Magers.